Benim de söyleyeceklerim var!

               İçimde hapsettiğim kelimelerimin ve cümlelerimin  gün yüzüne çıkma vakti sanırım geldi...
               Öncelikle buna sebep olan ev arkadaşım Lacrymosa'ya teşekkürler...

Hayat denen bu kendince süren oyunda başlangıçları hiç bir zaman sevmedim,sevemiyorum da. 

Nedeni  belki sabırsızlık belki de cesaretsizlik adlandıramıyorum.

         Yazmayı hep çok sevdim,bi sürü günlüklerim oldu. Hepsi de benim için bi sırdaş gibiydi. Hani insanın yazdıkça yazdığı, her gün yazacak mutlaka bir şeyler bulduğu ergenlik zamanları..

         Ben başlangıçlardan söz ederken ev arkadaşım Lacrymosa'nın taşınmak için toparlanışını ve Tutak'ta sona geldiğini  izlemek de çok ağır geliyor. Sonlar da koyuyor insana, bırakıp gitmek, heybene attıklarınla yeni maceralara atılmak  da koyuyor insana.

      Lafın kısası başlangıçlarıyla, sonlarıyla hayırlı, uğurlu olsun bakalım..